روانشناسی مشاوره یکی از شاخه های کاربردی روانشناسی است.
به عبارت دیگر، این نوع، کاربرد روانشناسی در زمینه ٔ کمک به افراد بهنجار برای حل مشکلات آنان، یا کاربرد روانشناسی در مشاوره است.
این نوع روانشناسی رشته ای تخصصی است که با روانشناسی بالینی، دارای وجوه مشترکی است. روان شناس مشاوره معمولاً کمک به افرادی را که مریض نیستند، به عهده دارد و معمولاً در سازمان های غیرپزشکی اشتغال دارد؛ در حالی که روان شناسان بالینی معمولاً با افرادی که از نظر روانی، بیمار محسوب می شوند کار می کنند و علاقه دارند که دربیمارستان ها و گروه های پزشکی خدمت کنند.
روانشناسان مشاوره در کمک به افراد بهنجار، از تکنیک های روان درمانی نیز استفاده می کنند و بیشتر در دفاتر مشاوره ی خانوادگی و مشاوره ی شویی، مدارس و دانشگاه ها اشتغال دارند.
بلوخر وبیگز (1983) روان شناس،چنین تعریف می کنند:
شاخه ای از علم روانشناسی، و تخصصی در مبادرت حرفه ای به کار روانشناسی است. این نوع روانشناسی به عنوان یک رشته ٔ علمی، خصوصاً در زمینه های زیر، از علم روانشناسی استفاده می شود و به آن کمک می کند:
روان شناس ، به عنوان یک متخصص، با استفاده از دانش خود درباره ٔ رفتار انسان، به مردمی که در شرایط گوناگون قرار دارند، کمک می کند.
روان شناس به مشاوره ٔ فردی و گروهی در زمینه های مختلف از قبیل طرح ریزی تحصیلی و شغلی، حل مسائل شخصی و تصمیم گیری، مشکلات خانوادگی و سایر فعالیت هایی می پردازد که به «پربارسازی» رشد و کارایی شخص مربوطند.
این نوع روانشناسی همچنین بر پیش گیری، رفع و درمان موانع رشد شخصی تأکید می ورزد؛ موانعی که در برابر تعامل فردبا محیط وجود دارند.
از دیدگاه های مختلف مشاوره به انواع متفاوتی تقسیم می شود. چنانچه موضوع مشاوره ٔ مورد نظر قرار گیرد ،عبارتند از :
در انواع فوق، ملاک تقسیم، موضوع است که می تواند تحصیلی، شغلی، روانی، خانوادگی، و مواردی دیگر باشد. در تقسیم بندی از نوعی دیگر، تعداد مطرح می شود؛ چنانچه هم مشاوره و هم مراجع یک نفر باشد،فردی است و در صورتی که تعداد بیش از یک نفر باشد گروهی است.
مشاوره فردی از نظر روش اجرا به سه نوع مستقیم، غیر مستقیم، و انتخابی تقسیم می شود و مشاورهٔ گروهی از نظر تعداد مشاور و مراجع سه حالت دارد: